روزهای من...

روزگار طولانی من بودم وخودم،درس و کار و یک دنیا فراغتی که هر طور دوست داشتم به بطالت می گذشت،بعدها همسفر مردی از تبار خوبی شدم و او انقدر خوب بود که کم کم رفتن پی علاقه مندی ها تمام وقتم را پر کرد . باز هم او پشتم بود و در انی این شد همه زندگیم،کار باطل-کار الکی کردن اما با تمام توان و تمام وقت...

بعد روزگار ورق خورد و...

روزگار طولانی من بودم وخودم،درس و کار و یک دنیا فراغتی که هر طور دوست داشتم به بطالت می گذشت،بعدها همسفر مردی از تبار خوبی شدم و او انقدر خوب بود که کم کم رفتن پی علاقه مندی ها تمام وقتم را پر کرد باز هم او پشتم بود و در انی این شد همه زندگیم،کار باطل-کار الکی کردن اما با تمام توان و تمام وقت...

بعد روزگار ورق خورد و جای کسی جز همسفرم خالی بود و اطرافیان هم که هیچ وقت جز همین مواردها نیستند تکرار کردند و ...

چشم باز کردم و بعد از ان همه سنگینی و درد و نخوابیدن و ورم و سخت راه رفتن و شوره های دل بی پایان و ...فندقی به سفیدی برف و شیرینی عسل و نرمی پنبه شده است همه ی زندگی ام و همه ی زندگی همسفرم.

هر روز که بر میخیزم انگار فرنام دیگری دارم،تازه می شود،تازه ی تازه ی تازه،انقدر که برایم همه ی حس ها و حرکاتش تازگی دارد و بکر می نماید.

لحظه های طولانی به انگشتان دست و پایش می نگرم ،به کر ک های بور روئیده بر بازوان و تنش ،به موهای تازه ایی که بر سرش روئیده،به پشت لبش که بور میزند،به مژه های بلند و تازه روئیده اش وبه کم شدن موهای گوشش که روزی دلیل ناراحتی ام بود و ...

سالهای قبل برای داشتن این روزها دستانم به اسمان بلند بود .خوب و با دقت نگاه می کنم ،معجزه است دیگر و شاید تکرار ناپذیر باشد.

تو بزرگتر شده ایی و من زبان ناگفته هایت را اموخته ام و حال میفهمم چه می خواهی

بازی را دوست داری اما همچنان اغوش را بیشتر...

این روزهای فرنامم پر است از لحظه های ناب اغوش-تکیه گاهی ایمن-اغوش های مهربانی که بسیار دوستش دارند و بی توجه به همه وقایع و اتفاق های گذشته او را چون تکه ایی از بهشت می بویند و می نوشند.

و من این حس مهم شدنم را به واسطه فرنام دوست دارم ،حسی که تا بحال به من دست نمیداد و ظاهرا نمی خواستند که دست دهد اما حالا...

با دیدن بالندگی اش من می مانم و عطر تنش که لابلای لباسهایش ذخیره می شود تا ان زمان که در اغوشم جا نشود و برود به سوی سرنوشت و صد البته که این رسم روزگار است و اجتناب ناپذیر.

به گمانم دوستم داری حتی اگر نه به این دلخوشم خیلیییییی